PVD czy malowanie proszkowe? Trwałość kolorowych wykończeń uchwytów do szkła

Kolor zmienia charakter balustrady. Potrafi dodać lekkości, podkreślić linię szkła i spiąć całą aranżację. Wybór nie kończy się jednak na odcieniu. Liczy się metoda barwienia, bo to ona decyduje o odporności, sposobie starzenia i komforcie użytkowania. Poniżej bierzemy na warsztat dwie technologie: PVD oraz malowanie proszkowe. Mówimy wprost, kiedy lepiej sprawdzą się uchwyty i rotule do szkła w PVD, a kiedy wygra farba proszkowa.

Uchwyty do szkła i rotule do szkła – jak powstaje kolor?

PVD (Physical Vapour Deposition) to osadzanie w próżni bardzo cienkiej, twardej warstwy o charakterze ceramiki metalicznej. Efekt jest szlachetny: czerń od półmatu po wysoki połysk, ciemny chrom, mosiądz czy złoto. Powłoka mocno wiąże się z podłożem i zachowuje „stalowy” charakter powierzchni. W praktyce daje wysoką odporność na mikrościeranie oraz stabilny kolor w czasie.

Malowanie proszkowe tworzy grubszą warstwę barierową – farba w postaci proszku trafia do pieca i ulega polimeryzacji. Plusem jest ogromna paleta RAL i różne faktury (np. drobna struktura, głęboki mat), a przy wyborze odpowiednich systemów architektonicznych dostajemy bardzo dobrą odporność na UV i warunki atmosferyczne. 

Trwałość na co dzień: uchwyty balustradowe pod lupą

Zarysowania i dotyk. PVD zwykle znosi kontakt z kluczami, biżuterią i krawędzią torby lepiej niż farba proszkowa o standardowej trwałości. Wynika to z twardości i sposobu wiązania powłoki z podłożem. Proszek broni się grubością i elastycznością, lecz przy punktowym uderzeniu może powstać wyraźne wyszczerbienie.

UV i pogodzenie się z pogodą. Dobre systemy poliestrowe klasy architektonicznej utrzymują kolor oraz połysk na słońcu przez lata, o ile precyzyjnie dobierzemy klasę powłoki do środowiska (np. Qualicoat Class 2 / AAMA 2604 dla „superdurable”). PVD daje bardzo stabilną barwę i metaliczny look, który nie płowieje.

Korozja – co dzieje się pod powłoką? Proszek to tarcza barierowa: dopóki warstwa jest szczelna, chroni stal. Gdy dojdzie do zarysowania aż do metalu lub problemu na krawędzi, w trudnym środowisku może pojawić się korozja podpowłokowa. PVD nie „uszczelnia” stali jak lakier, za to sam kolor trzyma się bardzo mocno; o odporności decyduje więc poprawny dobór gatunku stali i detali montażu.

Dobór stali do balustrady: 304 czy 316 przy uchwytach do szkła?

Wykończenie to jedno, podstawa to drugie. Wnętrza i łagodniejsze warunki akceptują stal AISI 304. Tarasy, elewacje, okolice basenów oraz strefy o podwyższonej obecności chlorków wymagają AISI 316 z dodatkiem molibdenu, który wyraźnie podnosi odporność na korozję wżerową. Jeśli planujemy czarny mat z proszku albo czarny PVD na zewnątrz, łączymy kolor z właściwą stalą – inaczej nawet najlepsza powłoka nie „odczaruje” trudnego środowiska.

Kiedy postawić na PVD, a kiedy na proszek – praktyczne scenariusze

• Strefy reprezentacyjne, hotele, biura premium, wejścia narażone na dotyk: wybieramy PVD na uchwyty do szkła i rotule do szkła. Zyskujemy wysoką odporność na ścieranie oraz spójną, głęboką czerń lub ciemny chrom. W klimacie nadmorskim łączymy PVD ze stalą 316.

• Inwestycje deweloperskie z warunkiem koloru RAL, obiekty z jednolitą stolarką, balustrady dopasowane do elewacji: malowanie proszkowe w klasie architektonicznej (odpowiednia specyfikacja i gwarancje) da szeroki wybór odcieni i faktur oraz przewidywalne starzenie.

Montujemy bez wpadek: uchwyty balustradowe w praktyce

Geometria ma znaczenie. Dobieramy średnice czoła, rodzaj dystansu, tuleje i uszczelki tak, aby szkło pracowało bezpiecznie, a śruby nie obciążały krawędzi. Uchwyty balustradowe zawsze oddzielamy od szkła przekładkami, utrzymujemy równy docisk i kontrolujemy linię montażu. Przy mocowaniu do słupków pilnujemy, aby wiercenia i szlifowania nie wykonywać narzędziami po czarnej stali – osady żelaza potrafią zniszczyć nawet stal nierdzewną.

Czyszczenie. Niezależnie od powłoki stawiamy na środki o neutralnym pH oraz miękkie ściereczki. Unikamy chloru i agresywnych detergentów, a na zewnątrz reagujemy na sól lub osady z basenu od razu, zamiast „na wiosnę”.

Najczęstsze błędy, które skracają życie powłok

• Montaż bez przekładek i zbyt twardy docisk – powstają rysy na krawędziach szkła oraz mikropęknięcia powłoki.

• Mieszanie materiałów i brak separacji galwanicznej – kontakt z czarną stalą oraz woda = przyspieszona korozja.

• Niedospecyfikowany proszek – standard zamiast systemu architektonicznego w ekspozycji na UV; w drugą stronę: PVD na złej stali w strefie chlorków. 

Jak rozmawiać o kolorze: uchwyt do szkła ma wyglądać tak samo za pięć lat

Z architektem ustalamy nie tylko odcień, lecz także połysk i teksturę. PVD daje „metaliczny” odbiór i świetnie łączy się z satyną stali. Proszek w drobnej strukturze maskuje ślady eksploatacji na klatkach schodowych i w przestrzeniach publicznych. Jeżeli projekt wymaga idealnego dopasowania do stolarki, proszek jest bardziej przewidywalny; jeśli zależy nam na eleganckiej czerni o stalowej głębi – skłaniamy się ku PVD.

Decyzja? Zróbmy to dobrze

W skrócie: jeżeli priorytetem są odporność na dotyk i rysy, stabilny kolor oraz „stalowy” charakter wykończenia, stawiamy na PVD. Jeżeli projekt dyktuje konkretny RAL, a powłoka ma powtórzyć kolor stolarki i osprzętu, malowanie proszkowe w odpowiedniej klasie będzie strzałem w dziesiątkę. Pamiętamy przy tym o podstawie – do wnętrz 304, do elewacji, tarasów i stref z chlorkami 316 – bo żadna powłoka nie nadrobi złego doboru stali. Potrzebujesz pomocy w doborze uchwytów do szkła, uchwytów balustradowych i rotul do szkła pod konkretną inwestycję? Daj nam założenia, przygotujemy zestaw w kolorze i trwałości skrojonej pod warunki obiektu